مگذر اي يار و درين واقعه مگذار مرا

شاعر : خواجوي کرماني

چون شدم صيد تو بر گير و نگهدار مرا		مگذر اي يار و درين واقعه مگذار مرا
زاريم بين و ازين بيش ميازار مرا		اگرم زار کشي ميکشي و بيزار مشو
دست من گير و دل خسته بدست آر مرا		چون در افتاده‌ام از پاي و ندارم سر خويش
کيست کز پاي برون آورد اين خار مرا		بي گل روي تو بس خار که در پاي منست
نکشد گوشه‌ي خاطر سوي گلزار مرا		برو اي بلبل شوريده که بي گلروئي
گو طلب کن بدر خانه‌ي خمار مرا		هر که خواهد که بيک جرعه مرا دريابد
مست وآشفته برآريد ببازار مرا		تا شوم فاش بديوانگي و سرمستي
دلق و تسبيح ترا خرقه و زنار مرا		چند پندم دهي اي زاهد و وعظم گوئي
خاک را هم ز سرم بگذر و بگذار مرا		ز استانم ز چه بيرون فکني چون خواجو

#اشعارخواجوی کرمانی #شعروادب #دیوان اشعار #خواجوی کرمانی

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

ارسال نظر

نظرات کاربران